Beauty – John Masefield

08-04-2010

In de Engelse en Amerikaanse bollenpoëzie is de narcis verreweg de meest genoemde voorjaarsbloem. Het is vooral ook de narcis die in verband wordt gebracht met het voorjaar. Datzelfde geldt voor de maand april. Misschien komt dat alles wel mede, omdat narcis in het Engels een gemakkelijk rijmwoord is, en dus ook goed rijmt op april. Maar ook het geel van de narcis als kleur van de zon en van schoonheid zal meespelen. In het volgende gedicht van John Masefield lezen we hoe de narcis als één van de natuurlijke schoonheden wordt opgevoerd.
John Masefield (1878-1967) was een Engelse dichter/schrijver. Hij verloor op jonge leeftijd kort na elkaar zijn beide ouders en groeide op bij zijn oom en tante. Deze laatste praatte hem aan zeeman te worden in de hoop dat Masefield zijn leesverslaving zou kwijtraken. Na een paar jaar op zee had hij daar genoeg van en monsterde op z´n 17e jaar af in New York. Daar zwierf hij rond en had diverse baantjes. In 1897 keerde hij terug naar Engeland om schrijver te worden. Zijn eerste dichtbundel verscheen in 1902. Gaandeweg publiceerde hij een groot aantal verhalen, gedichten, en romans. Hij werd zo populair, dat hij in 1930 door de Engelse koning werd benoemd tot Poet Laureate oftwel hofdichter. John Masefield ligt begraven in de Poet´s Corner in Westminster Abbey (Londen).
Dit bollengedicht is buitengewoon romantisch. Het vrij gewone taalgebruik is kenmerkend voor John Masefield. Het is een genoegen om te lezen.

Beauty
I have seen dawn and sunset on moors and windy hills
Coming in solemn beauty like slow old tunes of Spain:
I have seen the lady April bringing the daffodils,
Bringing the springing grass and the soft warm April rain.

I have heard the song of the blossoms and the old chant of the sea,
And seen strange lands from under the arched white sails of ships;
But the loveliest thing of beauty God ever has shown to me,
Are her voice, and her hair, and eyes, and the dear red curve of her lips.