Eenzaam maar niet alleen
Nee, deze column gaat niet over de gelijknamige biografie van koningin Wilhelmina. Maar wel over eenzaamheid. Daar willen steeds meer gemeenten en politici iets aan doen. Belangrijke vragen zijn dan: wélke eenzaamheid, om wíe gaat het, en wát is een goede aanpak?
Hoeveel mensen zijn eenzaam?
Er is veel onderzoek naar eenzaamheid. Ongeveer een derde van de Nederlanders zegt zich (wel eens) eenzaam te voelen, zo’n 10% voelt zich heel erg eenzaam. In Lisse is dat niet anders. Door de grotere aandacht lijkt het wel alsof eenzaamheid toeneemt. Maar dat is gelukkig niet zo. Bij sommige groepen komt eenzaamheid vaker voor dan bij andere. Het gaat bijna twee keer zo vaak om mensen met een beperking en/of met gezondheidsproblemen. Om mensen die geen partner meer hebben (door echtscheiding of overlijden). En om de groep niet-westerse migranten. Ouderdom als zodanig leidt niet tot meer eenzaamheid.
Vele vormen van eenzaamheid
Eenzaamheid is een moeilijk te vatten onderwerp. Eenzaamheid is er in alle soorten en maten. Eenzaamheid kan tijdelijk zijn of permanent, en kan te maken hebben met een specifieke situatie of met een bepaalde groep. Sommige mensen komen er weer bovenop, anderen niet. De eigen beoordeling speelt een belangrijke rol, in het bijzonder negatieve gedachten over het eigen kunnen. Eigenlijk is de beleving voor iedereen verschillend. Eenzaamheid is in wezen een persoonlijke ervaring.
Veel of weinig contacten?
De klassieke aanpak richt zich op het aanbieden van (groeps)activiteiten, ontmoetingsprojecten en contactmomenten. De veronderstelling daarbij is, dat eenzaamheid veroorzaakt wordt door een klein netwerk en weinig contacten. Maar het hebben van veel of weinig contacten blijkt niet bepalend voor het ervaren van eenzaamheid. Iemand met weinig contacten is niet per se eenzaam.
Maatwerk
Een betere aanpak van eenzaamheid gaat uit van maatwerk. Eerst kijken hoe de persoonlijke ervaring van eenzaamheid er uitziet. En vervolgens nagaan welke oplossing daar het beste bij past. Leren omgaan met de eigen situatie blijkt enorm te (kunnen) helpen, maar ook persoonlijke activering. Langs deze weg moeten we verder gaan denken met ons beleid en onze maatschappelijke partners.
Een zaak voor ons allemaal
De aanpak van eenzaamheid is een zaak voor ons allemaal. Ieder op zijn manier en met eigen mogelijkheden. Als inwoners kunnen we al een hele stap zetten met meer aandacht voor een ander. Eenzaamheid is niet eenvoudig te verhelpen. Maar we kunnen er wel beter mee (leren) omgaan. Dat geldt voor eenzame mensen, maar evengoed voor hun omgeving, voor ons allen. Zodat een ieder op z’n minst ervaart, dat we ons in Lisse misschien soms eenzaam voelen, maar niet alleen zijn.
week 35, augustus 2017