Enchanted tulips – A.E. & M. Keary

31-10-2008

Bij de titel van dit gedicht moest ik denken aan één van de oudste attrakties van de Efteling. U weet wel, die met het zwevende tapijt, waar je in de paleistuin tulpen ziet opkomen en weer de grond in gaan. Het gaat hier om een ander sprookje, maar het hoort wel tot de categorie ´grappige en zonderlinge verhaaltjes´. Daar zitten ook kindergedichten tussen over boze tovenaars, vreselijke draken, en zo. Gedichten die behoorlijk eng en beangstigend klinken. Gelukkig ziet de tere kinderziel dat vaak anders. Onderstaand gedicht is op het eerste gezicht weliswaar liefelijk en onschuldig, maar je zou er als kind toch een nare droom over kunnen krijgen.
Het gedicht staat in een Engelse dichtbundel uit 1914 van A.E. en M. Keary. De familieband tussen Annie, Eliza en Maud is niet wat je op het eerste gezicht zou denken. Maud is het achternichtje van de andere twee, die op hun beurt haar oudtantes zijn. Maud heeft de uitgave verzorgd. Zij had wat gedichten in de nalatenschap van de tantes aangetroffen, en heeft die met eigen verzen aangevuld. Meer ben ik over Maud niet aan de weet gekomen. Over haar oudtantes is wat meer bekend. Dat komt door het Victorian Women Writers Project, dat tot doel heeft onbekende schrijfsters/dichteressen uit de Victoriaanse tijd aan de vergetelheid te ontrukken. Annie en Eliza hebben ieder en samen in de 19e eeuw diverse boeken en dichtbundels geschreven, vooral voor kinderen. Over Annie is nog het meest bekend, maar dat komt ongetwijfeld mede omdat Eliza een biografie over haar heeft geschreven. De dames worden ook wel in de traditie van de sprookjesvertellers geplaatst, omdat ze nogal wat gedichten aan Noorse mythen hebben gewijd.
Onderstaand gedicht is het titelgedicht van de dichtbundel. Het is van de hand van  Maud Keary. Opmerkelijk is, dat de bundel onlangs (in 2004) opnieuw is uitgegeven, en in 2008 ook electronisch ( als zogeheten eBook) is uitgebracht. Tot slot: om u een gang naar het woordenboek te besparen: pixies zijn elven en een glen is een bergdal.
Enchanted tulips

Tulips white and tulips red,
Sweeter than a violet bed!
Say, old Mother Bailey, say
Why your tulips look so gay,
Why they smell so sweet, and why
They bloom on when others die?

“By the pixies’ magic power
Do my tulips always flower,
By the pixies’ magic spell
Do they give so sweet a smell!
Tulips, tulips, red and white,
Fill the pixies with delight!

“Pixy women, pixy men,
Seek my tulips from the glen;
Midnight come, they may be heard
Singing sweet as any bird,
Singing their wee babes to rest
In the tulips they love best!”