Het millennium voorspeld – Brooklyn Botanic Garden – Georgine Sanders

16-10-2009

Er zijn uiteraard meer beroemde bloementuinen en parken dan Keukenhof, maar niet veel waarover bollenpoëzie is verschenen. De Brooklyn Botanic Garden is er zo één, en Georgine Sanders legde het vast in een poëtische sfeerschets. Dit jaar gedenken wij dat in 1609 ‘onze’ Henry Hudson het eiland Manhattan ontdekte waar vervolgens Nieuw Amsterdam werd gesticht. Het is daarom wel zo treffend om via dit gedicht van deze Nederlandse dichteres in gedachten even vlakbij in New York te verwijlen.
Tineke Georgine Marie Sanders, roepnaam Tineke,werd geboren in 1921 in Nederlands Indië. Haar ‘nom de plume’als dichteres is Georgine Sanders. Zij is getrouwd met de bekende Nederlandse dichter Leo Vroman (1915). Leo en Tineke Vroman ontmoetten elkaar in 1937 of daaromtrent bij de studentenvereniging Unitas in Utrecht. Hij studeerde daar biologie, en zij was naar Nederland gekomen om medicijnen te studeren. Ze verloofden zich in 1938, en trouwden in 1947 in New Jersey. Sindsdien woont het echtpaar in de VS, met een korte onderbreking tussen 1958 en 1961. Tineke Vroman is gepromoveerd in New York, heeft enkele wetenschappelijke artikelen op haar naam staan, en was onder meer revalidatietherapeute.
Als Georgine Sanders heeft zij enkele dichtbundels geschreven. De meest opmerkelijke is ‘Alles aan elkaar’ uit 2002. Daarin schrijven Tineke en Leo Vroman  (liefdes)gedichten aan en voor elkaar, en dat is soms bepaald ontroerend.
Het onderstaande gedicht komt uit haar tweede bundel “Autogeografie”uit 1995. Het is een wat vlak en beschrijvend gedicht. De winter is eindelijk voorbij, en de lente komt er aan. Bloeiende forsythia, magnolia en vroege tulpen met Japanse toeristen.Enfin, leest u zelf maar.

HET MILLENIUM VOORSPELD – BROOKLYN BOTANIC GARDEN
Dit lang koud voorjaar kan geoogst vandaag.
Bomen nog in de knop, maar wat nu bloeit blijft na:
goudgele struiken, bruidstooi voor magnolia’s.
Eenden op het water waar karpers zijn ontwaakt.

Een grote donkere vrouw loopt een ander pad.
Paasbest geklede, donkere kinderen spelen in het gras.
Bij vroege tulpen staan bezoekers uit Japan,
Ze maken foto’s en poseren, om en om.

Verderop Jesjiva-jongens op een bank
stoeien lachend, wachtend op hun boterham.
En al die kinderwagens met een slapend kind
in optocht langs de paden, omstuwd door hun gezin.

Iemand maait het gras vandaag, het ruikt zo goed.
De kindertuin is klaar, de zwarte grond geploegd,
wacht nu op kleine handen, op nieuw zaad.
Dit kruispunt van de stad, een tuin die vrede maakt.