Lisse, 21 januari 2011

Vorige week waren we gekomen tot drie genomineerden: Joep Derksen, Arie in ´t Veld en Paul de Vlieger. Nu volgt de ontknoping.
Ik citeer gemakshalve weer rijkelijk uit het geheime juryrapport.

 

Joep Derksen is volgens de jury een journalistieke omnivoor. Hij heeft een zeer brede belangstelling, en hij vindt letterlijk alles interessant. Ook zaken die eigenlijk vrij saai zijn. Joep verdiept zich altijd in alle achterliggende stukken en rapporten. De gemeentevoorlichters zijn daar erg blij mee, want dat verschaft hen het nodige werk. Joep wil graag van elk besluit het naadje van de kous weten, en stelt dus ook altijd heel veel vragen. Dat vinden de wethouders erg prettig, want dan kunnen zij extra veel informatie en visies kwijt. Iets minder geslaagd is het rendement van al zijn noeste inspanningen. Afgezien van zijn enorme weblog, waar je alles kunt vinden, staan er volgens de jury relatief vrij weinig artikelen van hem in de krant. En regelmatig staan ze er weken ná het nieuws. Soms staan de artikelen van Joep er twee keer in, dat dan weer wel. Zoiets ligt natuurlijk aan de redactie, maar het gaat de jury hier om de journalist.

Arie in ’t Veld is zonder twijfel van alledrie de meest ervaren rot in het vak. Hij kent Lisse tot in de kleinste haarvaten en kiest bij voorkeur het gezichtspunt van de gewone man of vrouw. Arie voelt zich de tolk van wat de gewone Lissers beweegt en weet als geen ander wat zíj graag willen weten. In tegenstelling tot Joep heeft Arie een broertje dood aan beleidstechnische en ingewikkelde onderwerpen. Arie schrijft veel, en is bovendien niet kort van stof, maar De Lisser publiceert helaas vaak veel minder. De jury heeft waardering voor de wijze waarop Arie in zijn artikelen doorgaans beide kanten van de médaille belicht. Al decennia is hij de ongekroonde chroniqueur van Lisse, en daarmee is hij naar het oordeel van de jury de terechte auteur van boeken als Lisse in de jaren ’60. Dat levert punten op. Maar Arie is soms ook wel wat mopperig. Zo slaat hij bijvoorbeeld bij elk persbericht op tilt. Hij heeft ook zijn eigen stokpaardjes en sommige personen rekent hij zeker niet tot zijn vriendenkring. Maar hij doet zijn best om dat alleen in zijn column Arie Bombarie van zich af te schrijven, aldus de jury.

Dan Paul de Vlieger. Deze komt in Lisse relatief nog maar kort kijken. Bij Paul valt op, zo meent de jury, dat hij het Lissese (politieke) nieuws door een regionaal gekleurde bril bekijkt. Dat maakt hem bepaald een voorbeeld voor zijn collega’s bij het Leidsch Dagblad (want de jury leest soms artikelen….). Deze kritisch relativerende attitude maakt wel, dat veel belangwekkend Lisses nieuws het vaak zelfs niet tot kopij schopt. Je ziet Paul meestal weinig opschrijven tijdens het wekelijkse persgesprek. Terwijl andere journalisten  zich blauw pennen, luistert Paul bedachtzaam en noteert hij spaarzaam een steekwoord. Hij schrijft in zijn artikelen dus ook vaak niet wat de wethouders graag willen lezen. Dat is zeker een minpunt. Maar desondanks zijn de vragen van Paul meestal to the point, en zijn artikelen evenwichtig. Hij schrijft zelfs een enkele keer iets over kunst, hoewel dat niet zijn stiel is. En als hij de kans krijgt, componeert Paul fraaie artikelen met veel achtergrond-informatie plus analyses en een mooie foto. Zoals recent over de ceder op het Vierkant en over de tien grote projecten van Lisse.

De jury zag zich gesteld voor een moeilijke, zo niet onmogelijke opgave. De verleiding was groot om de verkiezing onbeslist te laten, of om alledrie ex aequo te laten eindigen. Gezien eventuele repercussies zou dat het veiligste zijn; journalisten zijn ten slotte ook maar mensen. De jury heeft echter lef willen tonen, en is na lang wikken en wegen tot een unanieme beslissing gekomen. Voor Lisse is tot Journalist van het Jaar 2010 gekozen: Paul de Vlieger. De jury feliciteert hem van harte met deze uitverkiezing.

De jury laat deze uitverkiezing graag gepaard gaan met een nadrukkelijke aanbeveling aan de redactie van het Leidsch Dagblad: vanwege deze eervolle titel verdient Paul de Vlieger hetzij een riante opslag, hetzij meer ruimte voor artikelen over Lisse. Maar beter nog: allebei!

Adri de Roon