In deze nieuwe serie dichtlogs is geen andere noemer te vinden dan dat het bollenpoëzie is die in de expositie “Lentepoëzie” een rol speelt en die niet eerder in mijn dichtlog is behandeld. Deze keer een mooi gedicht van Emily Dickinson, die met een ander gedicht al eens eerder aan bod is geweest.

 Emily Dickinson is een fameuze en bijzondere Amerikaanse dichteres. Ze werd     geboren in Amherst, Massachusetts, en woonde daar het grootste deel van haar  leven. Ze was ongetrouwd, en leefde –zeker in haar latere jaren- een vrij teruggetrokken bestaan.Tijdens haar leven zijn hooguit een tiental gedichten van haar gepubliceerd. Naar haar dood ontdekte haar jongere zus maar liefst zo’n 1800 gedichten. Aanvankelijk zijn er daarvan een paar honderd uitgegeven, maar die waren vergaand geredigeerd, en weken sterk af van de oorspronkelijke manuscripten. De eerste wetenschappelijke publikatie verscheen in 1955 (The poems of Emily Dickinson, door Thomas. H. Johnson), en die bevatte al haar gedichten, afgedrukt zoals Dickinson ze had geschreven.

Emily Dickinson wordt gezien als een voorloper van het Amerikaanse modernisme. Haar poëzie heeft experimentele kenmerken. Ze bezigt vaak vrije verzen, soms met half rijm, gebruikt ongewone interpunctie, en heel veel ‘liggende streepjes’. Haar gedichten hebben meestal geen titel; in de uitgave van 1955 zijn ze genummerd in min of meer chronologische volgorde. De poëzie van Dickinson is emotioneel, bevat een direkte weergave van haar beleving, en bereikt daarin soms ‘hogere sferen’. In veel van haar gedichten komen  bloemen, tuinen en de vrije natuur voor.

Het gedicht ‘The Skies can’t keep their secret!’ is nummer 191 uit bovengenoemde uitgave. In een groot aantal gedichten laat Dickinson haar godsdienstige overtuiging zien en verwerkt zij –al dan niet duidelijke- verwijzingen naar de bijbel. In dit gedicht is daar ook sprake van. Zie de dichtregel in het laatste couplet ‘So keep your secret – Father’. De vermelding van de ‘Sapphire Fellows’ is raadselachtig, en kan speculatief aan bijbelteksten worden gerelateerd (Exodus 24 en Ezechiel 10).

The Skies can’t keep their secret!

The Skies can’t keep their secret!
They tell it to the Hills—
The Hills just tell the Orchards—
And they—the Daffodils!

A Bird—by chance—that goes that way—
Soft overhears the whole—
If I should bribe the little Bird—
Who knows but she would tell?

I think I won’t—however—
It’s finer—not to know—
If Summer were an Axiom—
What sorcery had Snow?

So keep your secret—Father!
I would not—if I could,
Know what the Sapphire Fellows, do,
In your new-fashioned world!