In 2000 verkocht hij zijn bedrijf, richtte zich volledig op zijn passie voor kunst (en schrijven), en startte de Verbeke Foundation. Daarmee wil Verbeke zowel jonge als gevestigde kunstenaars een forum geven, en met name ook ruimte bieden aan ‘ongewone’ kunstuitingen. In 2007 opende het museum Verbeke Foundation haar deuren in het dorpje Kemzeke langs de snelweg van Antwerpen naar Knokke. Verbeke noemt zichzelf een anarchist en weigert elke subsidie.

 

Geert Verbeke heeft een 30-tal boeken op zijn naam staan: poëzie, romans, sprookjes en zogeheten klankschaalboeken. Sommige heeft hij gemaakt samen met zijn vrouw, Jenny Ovaere. Verbeke is als auteur vooral bekend door zijn haiku-verzen. Door sommigen wordt hij wel de haiku-expert van de Lage Landen genoemd.

Een haiku is een Japanse versvorm. Versimpeld gezegd gaat het om een drieregelig, rijmloos vers, waarvan de regels achtereenvolgens bestaan uit 5, 7 en 5 lettergrepen. Het bevat een momentopname, de ervaring van een ogenblik, en de reflectie daarop. De dichter schetst een observatie, een waarneming (vaak gericht op de natuur of de seizoenen), die heel even te denken geeft.

‘Sneeuw op de tulpen’ is de benaming van een zestal haiku’s, gepubliceerd in het electronisch tijdschrift ‘Stroom’ in 2007 (jaargang 7, nummer 25).

’Sneeuw op de tulpen’

in elke emmer
de glans van de volle maan –
heldere vriesnacht

in de kruidentuin
elkaar zachtjes aanraken-
bloedheet en geurig

vermolmde schutting
met daarachter de zerken –
niemand zegt een woord

te vroege lente
of een dralende winter –
sneeuw op de tulpen

eenzaam in zijn bed
boert hij zonder schaamte –
toch zegt hij pardon

haar vingers vlechten
bamboerepen tot manden –
een talisman glanst

Geert Verbeke, 2007