Zwevend op winden waait de zee door ‘t duin – J.A. dèr Mouw
31-08-2009
Het laatste deel van dit drieluik over Johan Andreas dèr Mouw gaat over zijn betekenis voor de Nederlandse literatuur. Zijn poëzie doet in sommige opzichten denken aan de Tachtigers, maar is pas vanaf 1918 gepubliceerd. Gerrit Komrij nam hem op in zijn standaardwerk `De Nederlandse poëzie van de 19e en 20e eeuw in duizend en enige gedichten´. Volgens Komrij behoren Jacob Israël de Haan en J.A. dèr Mouw tot “de grootste dichters van hun periode, duizend maal groter en interessanter dan P.C. Boutens en Willem Kloos”. Continue reading Zwevend op winden waait de zee door ‘t duin – J.A. dèr Mouw
Ons tweede Paasgedicht geeft aanleiding tot enkele kanttekeningen bij de heidense elementen in de Paasviering. Het is van Jac. van Hattum (1900-1981), homosexueel en onderwijzer. Jacobus van Hattum, roepnaam Jaap, is vanwege zijn geaardheid altijd bang geweest als onderwijzer zijn baantje te verliezen. Niet alleen in de jaren dertig maar ook daarna. 
Dezer dagen is het prachtig lenteweer met mooie temperaturen. Als dat zo blijft, zullen we zien dat de natuur razendsnel in volle bloei staat. Met het onderstaand gedicht haken we hier hoopvol en gretig op in. Hiermee sluiten we ons thema ´overgang van winter naar lente´ weer af. Volgende week staat dit dichtlog in het teken van Pasen. Dan weet u dat alvast. 
