Nog een mooi vroegvoorjaarsgedicht, waarin een krokus figureert. Het is van de (Oost)Duitse dichter/schrijver Thomas Rosenlöcher, geboren in Dresden in 1947. Hij studeerde bedrijfswetenschappen aan de Technische Universiteit van Dresden van 1970 tot 1974 en was daarna werkzaam als arbeidseconoom. Van 1976 tot 1979 studeerde hij letteren in Leipzig. Sinds 1983 is hij full-time schrijver. Continue reading Der Mutschöpfer – Thomas Rosenlöcher →

Ons barre voorjaar wordt treffend verbeeld in onderstaand prachtige gedicht van een groot dichteres. Elisabeth Françoise Eybers (1915-2007) werd geboren in Transvaal, Zuid-Afrika.
Van 1932 tot 1936 studeerde ze moderne talen aan de universiteit van Witwatersland in Johannesburg.Vervolgens was ze enkele jaren journalist. Continue reading Vroegmaart – Elisabeth Eybers →

Hoewel overdag het zonnetje schijnt, blijft het nog winters weer. We ondervinden dus nog steeds een gure aanloop naar het echte voorjaar. Binnen het subthema krokussen zijn er enkele gedichten die daar goed bij passen. We beginnen met de Vlaamse dichter Paul Verbruggen (1981-1966). Hij studeerde Germaanse talen in Gent, maar maakte die studie niet af. Zijn eerste betrekking was bij de Stadsbibliotheek in Antwerpen. Continue reading Ik heb de hele winter niet geweten – Paul Verbruggen →

Het huidige weer doet reikhalzend smachten naar de komst van de lente. Dat doet ook Alfred Lord Tennyson in de bollenpoëzie van vandaag. Alfred Tennyson (1809-1892) is één van de bekendste Engelse dichters uit het Victoriaanse tijdperk. Tennyson was de zoon van een dominee in Somersby, Lincolnshire. De vader dronk veel en had (daardoor) regelmatig een geestelijke ineenstorting, en verder was er de nodige ruzie thuis. Continue reading Spring – Alfred Lord Tennyson →

Het laatste sneeuwklokjesgedicht van dit subthema. Het vriest ´s nachts, maar overdag schijnt de zon. Het is nog wel wat koud voor de tijd van het jaar. Toch maken we voort, want als straks de lente losbarst, hoort daar andere bollenpoëzie bij. Continue reading Het sneeuwklokje – Mies Bouhuys →

Nu de temperatuur oploopt, dreigt de overgang van winter naar lente zich te versnellen. Wij gaan daarom het tempo opvoeren. Het tweede sneeuwklokjesgedicht in deze reeks is van Joseph Karl Benedikt Freiherr von Eichendorff (1788-1857). Hij is de belangrijkste dichter/schrijver van de Duitse Romantiek, en is vooral bekend door zijn natuurpoëzie. Veel van zijn gedichten zijn door Schumann op muziek gezet. Continue reading Schneeglöckchen – Joseph von Eichendorff →

Op de kalender nadert weliswaar de lente, maar buiten blijft de winter nog steeds hangen, en soms stormachtig bovendien. Van de vroege voorjaarsbloeiers steken slechts de eerste groene puntjes boven de grond. Ik heb zelfs nog geen sneeuwklokjes gezien, en die zijn toch vaak de eerste voorjaarsbodes (Blijkens een reaktie moeten ze er toch al zijn!). Continue reading Erstes Schneeglöckchen – Josef Guggenmos →